მე აქ დიდი ხნით ვარ…

ინტერვიუ განათლების ახალ მინისტრთან დიმიტრი შაშკინთან

დიმიტრი შაშკინი, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ, მეოთხე განათლების მინისტრია. რეფორმაში, რომელსაც ყველაზე მეტი კრიტიკაც ერგო და ყველაზე მეტი მოწონებაც, ის კარდინალურ ცვლილებებს გეგმავს.

- არ მახსოვს, მინისტრის პოსტიდან წასულს ისეთი ბედნიერი სახე ჰქონოდეს, როგორიც ბოლო ორ განათლების მინისტრს - გია ნოდიასა და ნიკა გვარამიას ჰქონდათ. თქვენც ფიქრობთ, რომ ძალიან რთულ საქმეს შეეჭიდეთ?

- ეს სფერო ჩვენი ქვეყნისთვის სტრატეგიულია. არ გვაქვს ნავთობი, გაზი; რაც გვაქვს, ეს არის ჩვენი ინტელექტუალური რესურსი. აქედან გამომდინარე, განათლება არის ყველაზე მნიშვნელოვანი სფერო. თვითონ სფერო არის ძალიან დიდი, მარტო სკოლაა 2462, აქედან 2179 - საჯარო. გარდა ამისა - 624 560 მოსწავლე და 79 866 მასწავლებელი. ამხელა რესურსების, ამხელა სფეროს მართეს არის სფერო, რომელიც ეხება თითოეულ ოჯახს, თითოეულ ადამიანს.

- და სწორედ ამ სფეროში ჩატარდა ყველაზე სწრაფი და ყველაზე წარმატებული რეფორმა. თუმცა, ამ ბოლო ხანებში ამ რეფორმამ განიცადა ცვლილებები, რომლებსაც ბევრი ისეთი კრიტიკოსი გამოუჩნდა, აქამდე განათლების რეფორმას მხარს რომ უჭერდა. თქვენ განათლების მინისტრის პოსტზე ერთი კვირის წინ დაინიშნეთ და ამ პერიოდში რა ისეთ ხარვეზებს ხედავთ, რომელთა გამოსწორებაც აუცილებლად მიგაჩნიათ?

- პირველ რიგში, მოგვარდა ის, რის მოგვარებასაც ბევრი ეჭვის თვალით უყურებდა და შეუძლებელი ეგონა. საქართველოში ჩაწყობების გარეშე ბავშვები ხვდებიან უმაღლეს სასწავლებლებში. ამაზე ექვსი წლის წინ ფიქრიც ზედმეტი იყო. მაგრამ შეუძლებელია ყველა პრობლემის მოგვარება ხუთ, ექვს ან ათ წელიწადში. ყველაზე დიდი გამოწვევა, რომელიც ახლა ჩვენს წინაშე დგას, არის ზოგადი განათლება: მოსწავლეს უნდა ჰქონდეს სურვილი, რომ სკოლაში იაროს და ისწავლოს, მასწავლებელს კი - სურვილი და შესაძლებლობა, რომ ასწავლოს.

მე, როგორც მენეჯმენტში მუშაობის და მართვის დიდი გამოცდილების მქონეს, შემიძლია, გითხრათ, რომ შეუძლებელია მიკრომენეჯმენტით მართო ასეთი სტრუქტურა. აქ სამინისტროს როლი არის მაკრომენეჯმენტი. სამინისტრომ უნდა განსაზღვროს პოლიტიკა, უნდა განსაზღვროს მიმართულება და ვთქვათ, სკოლა, უმაღლესი სასწავლებელი უნდა იყოს იმპლემენტატორი ამ მიმართულებისა.

- თქვენი აზრით, რა ნაბიჯები უნდა გადაიდგას პირველ რიგში?

- მე ვფიქრობ, რომ ამ წუთისთვის მოგვარებულია გამოცდების პრობლემა. ჩაწყობების გარეშე ბავშვები ხვდებიან უმაღლეს სასწავლებლებში. რაც ჩვენ ვერ მოვაგვარეთ აქამდე და რაც იქნება მოგვარებული უახლოეს მომავალში, არის ის, რომ ბავშვებს ექნებათ მოტივაცია, იარონ სკოლაში. მარტო ჟურნალების შემოღებით და დასჯით ჩვენ პრობლემას ვერ მოვზსნით. საერთოდ, ბავშვთან მიუღებელი და უაზროა დასჯის მეთოდით საუბარი. მას უნდა გაუჩნდეს ჯერ სურვილი, რომ რაღაც გააკეთოს, და მერე უნდა მიხვდეს იმის მნიშვნელობას, რასაც აკეთებს.

პირველი ფუნდამენტური ნაბიჯი, რომლის შედეგსაც ჩვენ მივიღებთ 2011 წელს, ეს იქნება ეროვნული გამოცდების ტოლფასი სასკოლო გამოსაშვები გამოცდები. ანუ საშუალო სკოლადამთავრებულები არ ჩააბარებენ უმაღლეს სასწავლებელში მისაღებ ოთხ გამოცდას. სკოლის დასრულების შემდეგ მოსწავლეები გამოსაშვებ გამოცდებს ჩააბარებენ; კონკრეტული უმაღლესი სასწავლებლები კი, კონკრეტული ფაკულტეტების მიხედვით, აირჩევენ იმ საგნებს, რომლებიც მათთვის იქნება პროირიტეტული. ანუ: თუ ბავშვი ამთავრებდა სკოლას, იღებდა ატესტატს და აბარებდა სამ ან ოთხ გამოცდას (სხვათა შორის, წელს ყველა ოთხს ჩააბარებს), 2011 წლიდან ის ჩააბარებს სკოლის გამოსაშვებ გამოცდებს. რაოდენობა ჯერ არ არის განსაზღვრული - ამაზე ჯერ კიდევ ვსაუბრობთ ექსპერტებთან, მასწავლებლებთან, უმაღლესი სასწავლებლების წარმომადგენლებთან. შეიძლება იყოს რვა, ათი, მაგრამ ეს იქნება კონკრეტული, სასკოლო პროგრამაზე ორიენტირებული გამოცდები და ერქმევა სასკოლო გამოსაშვები გამოცდები.

თუ ვამბობთ, რომ მოსწავლეებს შორის ჯანსაღი კონკურენცია მათი განვითარებისა და წინსვლის მოტივაციას იძლევა და ამის გამო ოლიმპიადებს ვაწყობთ, წასახალისებლად მედლებიც დავაწესეთ, რატომ არ უნდა იყოს კონკურენცია სკოლებს შორის?!

- კი მაგრამ, ეს შეიძლება სკოლებში იმ კორუფციის წამახალისებელი აღმოჩნდეს, რისი აღმოფხვრაც რეფორმის მიღწევად ითვლება...

- საქმეც ის გახლავთ, რომ გამოსაშვებ გამოცდებს სკოლებში არ ჩააბარებენ - საამისოდ გაფართოვდება ეროვნული საგამოცდო ცენტრის ქსელი. სწორედ ამ გამოცდებში მიღებული ნიშნების მიხედვით გაიცემა ატესტატები. თავის მხრივ, უმაღლესი სასწავლებლები, ფაკულტეტების მიხედვით, გამოაქვეყნებენ იმ საგანთა ნუსხას, რომლებიც მათთვის იქნება მნიშვნელოვანი და რომელში მიღწეულ შედეგსაც მოსწავლის ჩარიცხვისას ყურადღება მიექცევა.

სამი და ოთხი მისაღები გამოცდის მინუსი არის ის, რომ, ვთქვათ, მეთორმეტე კლასში ბავშვი ამ ოთხ საგანში რეპეტიტორთან დადის, მხოლოდ ამ ოთხ საგანს სწავლობს და არც სკოლაში სიარული აინტერესებს და დანარჩენ საგნებშიც ნულოვანი ცოდნა აქვს. 8 ან 10 გამოცდის შემთხვევაში რეპეტიტორებთან სიარულის ალბათობა მინიმუმამდე ეცემა და სკოლაში სიარულისა და სწავლის მოტივაციას ქმნის, რადგანაც გამოცდები მხოლოდ და მხოლოდ სასკოლო პროგრამაზე იქნება ორიენტირებული, იქნება მხოლოდ ის საკითხები, რაც ბავშვმა სკოლაში სიარულის 12 წლის მანძილზე ისწავლა - სხვა არაფერი. ამასთანავე, გაუგებრობებს რომ არ ჰქონდეს ადგილი, საგამოცდო პროგრამა წლის დასაწყისშივე, ყველა საგანში გამოქვეყნდება.

ცხადია, დაწესდება მინიმალური ზღვარი, რომელიც თითოეულ საგანზე უნდა გადაილახოს. ჯერ ამაზე ვმსჯელობთ. ასევე შესაძლებელი იქნება, სკოლის კურსდამთავრებულმა არ ისურვოს გამოსაშვები გამოცდების ჩაბარება. მას მიეცემა საბუთი, რომ მოისმინა სასკოლო პროგრამა და, შესაბამისად, უმაღლეს სასწავლებელში ვერ ჩააბარებს.

სასკოლო განათლებას მთლიანად აქვს მნიშვნელობა და მოსწავლეები მხოლოდ იმ საგნებს არ უნდა სწავლობდნენ, რომლებიც უმაღლეს სასწავლებელში ჩასაბარებლად სჭირდებათ - მათ მთლიანად სასკოლო პროგრამა უნდა ჰქონდეთ დაძლეული. ეს არ ნიშნავს, რომ ყველა ბავშვი ფრიადოსანი უნდა იყოს ფიზიკაშიც, ისტორიაშიც, ქიმიასა და მათემატიკაში, თუმცა ასეთებიც არიან, მაგალითად, ოქროსმედალოსნები, მაგრამ გარკვეული საბაზისო ცოდნა ყველას უნდა ჰქონდეს.

- ეს სამომავლო გეგმაა, ის მოსწავლეები კი, რომლებიც წელს დაამთავრებენ სკოლას, შარშანდელისგან განსხვავებით, ოთხ გამოცდას ჩააბარებენ. ამ გადაწყვეტილებას საკმაოდ კრიტიკულად შეხვდნენ და რეპეტიტორობის წახალისებადაც იქნა მიჩნეული...

- 2010 წელს ოთხ მისაღებ გამოცდას ჩააბარებენ და ჩემი აზრით, ეს აბსულუტურად სამართლიანი და სწორი მიდგომაა. რაც მთავარია, ეს მოგვეხმარება, რომ მოვემზადოთ 2011 წლისთვის, როდესაც იქნება გამოსაშვები გამოცდები.

- თქვენ ახსენეთ გამოცდებამდე ერთი წლით ადრე - სასწავლო წლის დასაწყისში ერთიანი საგამოცდო პროგრამის გამოქვეყნება. ამ შემთხვევაში პრობლემას ხომ არ შექმნის სასკოლო სახელმძღვანელოების სიმრავლე, მრავალფეროვნება და ხშირი ცვლა?

- სახელმძღვანელოების გრიფირების პრობლემა ნიკა გვარამიამ მოაგვარა. უბრალოდ, საზოგადოებასთან ამ თემაზე კომუნიკაცია ვერ შედგა. აბსოლუტურად სწორი მიდგომაა, რომ მასწავლებელმა უნდა აირჩიოს სახელმძღვანელო, ჩვენი როლი არ მდგომარეობს იმაში, რომ ვუკარნახოთ, რომელი სჯობია. ჩვენ უნდა უზრუნველვყოთ ამ სახელმძღვანელოს მოხმარების ხანგრძლივობა - დღეს უკვე დავაწესეთ ხუთი წელი. ბევრი ოჯახია, სადაც შვიდი და რვა წლის ბავშვები ჰყავთ და ის სახელმძღვანელო, რომელსაც უფროსი ბავშვი ხმარობს, უმცროსისთვის გამოუსადეგარია. ეს არ არის სამართლიანი და, აქედან გამომდინარე, ვფიქრობ, ხუთწლიანი გრიფირება კარგია. მეორე პრობლემაა მასწავლებლები, რომლებიც არაგრიფირებულ სახელმძღვანელოებს იყენებენ.

- და, როგორც ვიცი, ეს არ არის აკრძალული...

- ამიერიდან ეს იქნება მკაცრად დასჯადი. ამ შემთხვევაში სამინისტოს როლი არის ძალიან გასაგები, ძალიან მარტივი და ძალიან ცალსახა. თუ მასწავლებელი იყენებს არაგრიფირებულ სახელმძღვანელოს, მან ამის მიზანი უნდა ახსნას და თუ ვერ ასაბუთებს, დაისჯება, რადგან ამით არ ზიანდება მასწავლებლის ინტერესი, ამით ზიანდება ბავშვისა და სახელმწიფოს ინტერესები.

აუცილებლად გადასაწყვეტად მიმაჩნია, ასევე, სკოლების ბრენდირება. თუ ვამბობთ, რომ მოსწავლეებს შორის ჯანსაღი კონკურენცია მათი განვითარებისა და წინსვლის მოტივაციას იძლევა და ამის გამო ოლიმპიადებს ვაწყობთ, წასახალისებლად მედლებიც დავაწესეთ, რატომ არ უნდა იყოს კონკურენცია სკოლებს შორის?! აქაც იგივე შედეგის მიღწევაა შესაძლებელი.

მუდმივად იქნება გამოვლენილი საუკეთესო რაიონული სკოლა, ქალაქის საუკეთესო სკოლა და ა.შ. ჩვენმა თანამშრომლებმა უკვე დაიწყეს მუშაობა კრიტერიუმებზე, რომლებიც იქნება სრულიად გამჭვირვალე და მათი შეფასება, შესაძლოა, სამინისტროს კი არა, დამოუკიდებელ მრჩეველთა საბჭოს ან აუდიტორულ კომპანიას დაეკისროს. მთავარია შედეგი - თითოეულ სკოლას მუდმივად ჰქონდეს სიახლისკენ სწრაფვის, განვითარების სურვილი და მისწრაფება, რომ საუკეთესოს პოზიცია მოიპოვოს და შეინარჩუნოს. მაგალითად, ჩემი ბავშვი მომავალ წელს მიდის სკოლაში. არც მინისტრობამდე ვიცოდი და არ ახლა ვიცი, რომელი სკოლაა უკეთესი. სკოლის შეფასება დაკავშირებული არ არის მის მატერიალურ სახსრებთან, შენობის ფართობთან. ეს დაკავშირებულია, ცხადია, იმ ავტონომიურ პროგრამებთან, რომლებსაც კონკრეტული სკოლა საკუთარი ინიციატივით განახორციელებს; მის აქტიურობასთან და მართვასთან.

- რეფორმის შედეგად, სკოლების მართვაში სამეურვეო საბჭოები ჩაერთო. რამდენად ქმედითია მათი საქმიანობა? ცნობილია, რომ მათი მნიშვნელობა ნომინალურია და სკოლებს მაინც ერთპიროვნულად მართავენ დირექტორები.

- სხვათა შორის, სკოლების ბრენდირება სამეურვეო საბჭოების განვითარებას ნამდვილად დაეხმარება. სწორედ მათგან უნდა წამოვიდეს ინიციატივა. პირველ რიგში, საბჭო, რომელშიც სკოლის მოსწავლეების მშობლებიც შედიან, იქნება დაინტერესებული სკოლის განვითარებით. თქვენ მკითხეთ, რატომ არის რთული ეს რეფორმა. რთულია იმიტომ, რომ შედგება ბევრი მხარისგან, ბევრი კომპონენტისგან. არ შეიძლება, ცალკე ვისაუბროთ მშობელზე, ცალკე მასწავლებელზე, ცალკე დირექტორზე. თუ ყველა ეს კომპონენტი ერთად არ იქნება, ჩვენ შედეგს ვერ მივიღებთ, ანუ ყველა უნდა ჩაერთოს ამ სისტემაში. ჩემს შემდეგ გეგმაზე გეტყვით - მისი განხორციელება უკვე თებერვალში იქნება შესაძლებელი. ეს არის ე. წ "ალუმნაის ინსტიტუტის" ჩამოყალიბება. ეს ინსტიტუტი დასავლეთში საკმაოდ კარგად მუშაობს. რა არის ამ ინსტიტუტის არსი? ჩვენ ვერაფრით დავუშვებთ სკოლებში ფულის შეგროვებას - ეს პირდაპირი მნიშვნელობით კორუფციის წყაროა, მაგრამ, სამაგიეროდ, შეგვიძლია გავაკეთოთ ასეთი რამ: მე დავამთავრე 52-ე სკოლა, მერე 11 წელი ვმუშაობდი ამერიკულ კორპორაციაში. საქართველოში ვიყავი ერთ-ერთი ყველაზე მაღალანაზღაურებადი მენეჯერი და ახლა შესაძლებლობა მაქვს, დავეხმარო ჩემს სკოლას. სკოლას უნდა ჰქონდეს იმის უფლება და საშუალება, რომ მომწეროს წერილი, მაქვს თუ არა მისთვის გარკვეული დახმარების აღმოჩენის სურვილი. თუ ასეთი სურვილი მაქვს, რატომ არ დავეხმარები იმით, რითაც შემიძლია - ერთი საკლასო ოთახის გარემონტება იქნება ეს, რამდენიმე წიგნი ბიბლიოთეკისთვის თუ რამდენიმე მერხი, ანუ ვის რისი შესაძლებლობაც ექნება. ეს იქნება საკუთარი გრძნობის გამოვლენა იმ სკოლის მიმართ, რომელშიც 11 წელი გავატარე. რასაკვირველოა, დახმარება უნდა იყოს სრულიად ნებაყოფლობითი. ეს ინსტიტუტი მუშაობს შეერთებულ შტატებში, ევროპაში. ეს მეცენატობაა.

კიდევ ერთი, რაზეც პირველ რიგში დავიწყეთ მუშაობა: ეს არის სასკოლო პროგრამები. მკაცრი მითითება მივეცი ამ სფეროში მომუშავე ექსპერტებს, რომ პროგრამები, რომლითაც ბავშვები სწავლობენ, იყოს შესრულებადი. ანუ, არ შეიძლება მიუღწევადი კრიტერიუმების დაწესება. ვთქვათ, ავიღოთ მუსიკის სწავლება - არ შეიძლება ისეთი კრიტერიუმები დავაწესოთ, რომელთა შესრულებაც მხოლოდ ბეთჰოვენის მსგავსი ნიჭის მქონე ადამიანს ხელეწიფება.

- ბოლო ხანებში განათლების მინისტრები მალ-მალე იცვლებიან. როგორ ფიქრობთ, თქვენ გაცდიან გეგმების განხორციელებას?

- მე აქ დიდი ხნით ვარ და ბევრი რამ მაქვს გასაკეთებელი. ჩემი გეგმებიდან ზოგის განხორციელებას რამდენიმე თვე სჭირდება, ზოგისას - ერთი წელი, ზოგისას - სამი და ყველაფერს გავაკეთებთ. იმის გარდა, რაზეც უკვე ვისაუბრეთ, მინისტრობის პერიოდში მოხდება მათემატიკის, უცხო ენების, კომპიუტერული პროგრამების სწავლების წახალისება. ეს არ ნიშნავს, რომ სხვა საკითხები ნაკლებად მნიშვნელოვანია, მაგრამ ამ სამ საგანში გვაქვს ოდნავ ჩავარდნები და უფრო მეტის გაკეთებაა საჭირო. საჭიროა გადაიხედოს ამ საგნების სწავლების კონცეფცია, მეთოდოლოგია; შესაძლოა რესურსების ნაკლებობაცაა - ეს ყველაფერი გასარკვევი და გასაკეთებელია. მოსაგვარებელია ბევრი რამ, ერთი შეხედვით წვრილმანები, ვთქვათ, კვების პრობლემა სკოლაში. არადა, ეს არ არის წვრილმანი და გარკვეულწილად სკოლებში უსაფრთხოების პრობლემასაც უკავშირდება...

- რადგან ეს პრობლემა ახსენეთ, უფრო დეტალურად ვისაუბროთ. რის გაკეთებას აპირებთ სკოლებში ძალადობის აღმოსაფხვრელად?

- უსაფრთხო სკოლა არ არის ცალკე მდგომი პრობლემა, ის ბევრი კომპონენტისგან შედგება და დავიწყებ ყველაზე მარტივით, რაც უკვე ვახსენე - სკოლის სასადილოები. ეს ჯერჯერობით იდეის დონეზეა და ამის თაობაზე უნდა შევხვდე ბიზნესკომპანიებს, ბანკირებს. იდეის არსი ისაა, რომ სასადილოების მართვა კერძო კომპანიებმა აიღონ ხელში. ეს მათთვის მომგებიანი ბიზნესი იქნება. ჩვენ კი გავაკონტროლებთ კვების სტანდარტებს. ამ საქმეში აუცილებლად გვჭირდება ბანკების დახმარება, რომ შემოვიღოთ მოსწავლის საკრედიტო ბარათი. თუ აქამდე ბავშვს საკვების ფულს ვაძლევდით და არ ვიცოდით, რაში დახარჯავდა და ასევე იქმნებოდა ამ ფულის წართმევის და ამის გამო ჩხუბის რეალური საშიშროება, ამ იდეის განხორციელების შემთხვევაში, თანხას ბარათზე ჩავურიცხავთ და დარწმუნებულები ვიქნებით, რომ ამ თანხას ბარათიდან ვერც მოხსნის, ვერც სიგარეტის საყიდლად გამოიყენებს - ამ ბარათის გამოყენების საშუალება მხოლოდ სკოლის სასადილოში ექნება. და რაც მთავარია, ძალით ვერავინ ეცდება მისთვის ფულის წართმევას - ბარათები სახელობითი იქნება და სხვა ვერ გამოიყენებს. ამ ბარათების შემოღებით სკოლაში ძალადობის გამომწვევ ერთ კომპონენტს აღმოვფხვრით. სხვა მხრივ, ძალიან კარგია, ის რაც უკვე კეთდება: სკოლებში ბავშვებთან მუდმივ დიალოგში შედიან პროკურატურის თანამშრომლები, უხსნიან, რა არის დანაშაული. ესეც უნდა გავაგრძელოთ. აუცილებლად მიმაჩნია სკოლებში უსაფრთხო ზონების შექმნა. ეს რამდენიმე სკოლაში უკვე არის და მასობრივი ხასიათი უნდა მიიღოს. ეს ნიშნავს სკოლაში გარკვეული სივრცის არსებობას, რომელიც კონტროლდება კამერების მეშვეობით, ანუ ბავშვს ეცოდინება, რომ თუ ამ ზონაში დადგება, მას აღარავითარი საფრთხე აღარ დაემუქრება და დაცული იქნება შესაძლო აგრესიისგან. ჯერჯერობით ეს არის, რაც შემიძლია, პირველ ეტაპზე გითხრათ.

- ჩვენი საუბრის დასაწყისს დავუბრუნდები - მოსწავლეებისთვის სკოლაში სიარულისა და სასკოლო პროგრამის მაქსიმალურად შესწავლის პრობლემას. აქ არის კიდევ ერთი და ძალიან მნიშვნელოვანი კომპონენტი - კვალიფიცირებული, პროფესიონალი მასწავლებელი. თუ რეფორმის დასაწყისში მასწავლებლებისთვის აუცილებელი იყო კვალიფიკაციის ამაღლება და ატესტაციის გავლა, დღეს ეს აუცილებლობა მოხსნილია და გაურკვეველი ვადით გადადებული...

- ეს ძალიან კარგად მესმის, მაგრამ ჩემთვის ისიც აბსულუტურად გასაგებია და ვიცი, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია ამ წუთისთვის, სახელმწიფოს არსებული რესურსებიდან გამომდინარე, მასწავლებლებს გადავუხადოთ იმდენი, რამდენსაც იმსახურებენ. ძალიან ბედნიერი ვიქნებოდი, ეს რომ შემეძლოს. მაგრამ ისიც უნდა გავითვალისწინოთ და ხაზი გავუსვათ, რომ 2009 წლის განმავლობაში ხელფასი ორჯერ გაეზარდათ. გარდა ამისა, ამ კვირაში მთავრდება დაზღვევის პროგრამა, რომლის ფარგლებშიც 82000 მასწავლებელი და სკოლების ადმნისტრაციის წარმომადგენლები მიიღებენ დაახლოებით 25000 ლარის ღირებულების სადაზღვევო პაკეტს. მე რომ დამნიშნეს, მე ვთქვი, რომ ჩემი პრიორიტეტი იქნება მასწავლებელი და მოსწავლე...

- რისთვისაც კრიტიკაც დაიმსახურეთ და ალბათ არცთუ უსაფუძვლოდ. განათლების სისტემის და შესაბამისად რეფორმის მთავარი ობიექტი მაინც მოსწავლეა, ხოლო მასწავლებელი უნდა იყოს ყველაფრით უზრუნველყოფილიც და კვალიფიციურიც, ისევ და ისევ იმისთვის, რომ ასწავლოს. არ მეთანხმებით?

სკოლების ბრენდირება სამეურვეო საბჭოების განვითარებას ნამდვილად დაეხმარება. სწორედ მათგან უნდა წამოვიდეს ინიციატივა. პირველ რიგში, საბჭო, რომელშიც სკოლის მოსწავლეების მშობლებიც შედიან, იქნება დაინტერესებული სკოლის განვითარებით როგორც მოსწავლე, ასევე მასწავლებელი. აქედან გამომდინარე, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ მასწავლებლებს ჰქონდეთ სურვილი, ასწავლონ. ჩვენი მთავრობა აკეთებს ყველაფერს, რომ მასწავლებლების შრომა დაფასდეს. რაც შეეხება მასწავლებლების კვალიფიკაციის ამაღლებას, სამწუხაროდ, ბევრ მასწავლებელს არ შეუძლია თავად იმუშაოს საკუთარი კვალიფიკაციის ამაღლებაზე - დროის თუ კომუნიკაციის სიმცირის გამო. მთავრობა, ითვალისწინებს ამ პრობლემას და მასწავლებლებს გადამზადებისთვის ვთავაზობთ სპეციალური ვაუჩერების სისტემას. მასწავლებელი თავად ირჩევს საგანს, რომელშიც უნდა გადაემზადოს და კომპანიას, რომელსაც ანდობს გადამზადებას. ამ ზაფხულს კი დაიწყება სერტიფიცირების ნებაყოფლობითი პროცესი. სავარაუდოდ, მასწავლებლების 25 პროცენტი ჩაერთვება ამ პროცესში, რაც პატარა მაჩვენებელი ნამდვილად არ არის. ჩვენ გვინდა ვაჩვენოთ საზოგადოებას და მასწავლებლებსაც, რომ სერტიფიცირება ძალიან მნიშვნელოვანია და ჩვენ მასწავლებლების კვალიფიკაციის ამაღლებისთვის ყველაფერს ვაკეთებთ. სახელმწიფო საამისოდ საკმაოდ დიდ ხარჯს სწევს.

- ნებაყოფლობით სერტიფიცირებას ისევ ის მასწავლებლები გაივლიან, რომლებიც საკუთარ თავზე მუშაობას ცდილობენ. თუმცა, სკოლებში სხვა ტიპის მასწავლებელიც ძალიან ბევრია, რომელსაც ამის ინტერესი არ აქვს...

- პირველი ეტაპი ნებაყოფლობითია, მერე კი, ყველა დარწმუნდება, რომ ამას მოჰყვება მოტივაციის მიმართულებით გადადგმული კონკრეტული ნაბიჯები; დარწმუნდება, რომ ეს არის მნიშვნელოვანი პროცესი. სავარაუდოდ, ჩვენ ამ პროცესს რამდენიმე წელიწადში წარმატებით დავასრულებთ და ყველა მასწავლებელი იქნება სერტიფიცირებული.

და რაც მთავარია, მასწავლებლებს ეს მოსწონთ, თვითონ მათაც სურთ ეს.

- და ბოლოს, სამინისტროს შიგნით რის შეცვლას აპირებთ? გეგმავთ კადრების გადახალისებას?

- მე არ მაქვს პრეტენზია, რომ ვარ ლიტერატურის, მატემატიკის ან ისტორიის სპეციალისტი, მინისტრს ეს არც ევალება. ჩემი პროფესია არის მენეჯერობა. მე ვარ მმართველი და უნდა შევქმნა ისეთი სტრუქტურა, რომელიც ავტონომიურ რეჟიმში იმუშავებს. არ ვამბობ, რომ სტრუქტურა, რომელიც დამხვდა, კარგი იყო ან ცუდი. მან თავისი ამოცანა შეასრულა და დიდი შედეგიც მოგვიტანა. ახლა გვჭირდება უფრო სწრაფი, უფრო მოქნილი სისტემა, რომელიც გადაწყვეტილებებს მიიღებს უფრო სწრაფად, რომელიც მოგვცემს უფრო მეტ ტრანსპარანტულობას. სწორედ ამიტომ, მინდა გითხრათ, რომ ვიმოქმედე ძალიან ოპერატიულად და სამ დღეში შევცვალე სტრუქტურა. რაც შეეხება კადრებს, ჯერ მხოლოდ სამი ახალი კადრი მყავს: გენერალური ინსპექციის უფროსი, ჩემი მრჩეველი და ჩემი თანაშემწე.

სოფიკო ჩხაიძე